Położenie
Beskid Żywiecki to drugie po Tarach co do wielkości pasmo górskie w Polsce; znajduje się na głównym wododziale zlewisk Morza Bałtyckiego i Morza Czarnego, należy do Zewnętrznych Karpat Zachodnich. Obszar Beskidu Żywieckiego wyznaczają następujące polskie granice: od północy granica zaczyna się w Żywcu, od wschodu prowadzi doliną Skawy i dalej grzbietem granicznym Babiej Góry, od południa granica biegnie polsko - słowackim grzbietem granicznym od Przełęczy Zawardońskiej, od zachodu zaś obszar ten ograniczony jest jako zlewisko rzeki Soły.

Ciekawostki z historii, fauny, flory, kultury
Beskid Żywiecki to przede wszystkim fałdy płaszczowiny magurskiej zbudowane ze skał fliszowych. Krajobraz jest typowy dla tego rodzaju gór, obejmują kopulaste szczyty, z których  najwyższe szczyty często są nagie i skaliste (Babia Góra) lub mają liczne wychodnie skalne (okolice Pilska). W Beskidzie Żywieckim rozróżnimy następujące submezoregiony:
Beskid Orawsko - Żywiecki, w jego skład wchodzi grupa Wielkiej Raczy (tzw. Worek Raczański) oraz grupa Pilska i Romanki
Pasmo Babiogórskie, obejmuje no masyw Babiej Góry i Pasmo Policy
Działy Orawskie
Pasmo Orawsko - Podhalańskie.

Beskid Żywiecki cechuje piętrowy układ roślinności; do wysokości 600-700 m n.p.m. dominują pola uprawne i lasy mieszane z przewagą świerka, na wysokościach 600-1150 m n.p.m. rozciąga się regiel dolny (lasy iglaste z wyraźną przewagą świerka), pomiędzy 1150-1400 m n.p.m. rozciąga się regiel górny (rośnie tu karpacki bór świerkowy, jawory i buki), na wysokości 1400-1650 m n.p.m. występuje piętro kosodrzewiny (występuje  tu kosodrzewina, jałowiec halny,wierzba śląska, róża alpejska i inne) ostatnie piętro – halne (zwane też alpejskim) – rozciąga się tu powyżej 1650 m n.p.m. panują tu mało sprzyjające warunki klimatyczne, niemniej spotkać tu można: sasankę alpejską, widłak wroniec, jałowiec halnym borówkę czarną, a poza tym liczne mchy i wątrobowce. Świat zwierząt jest typowy, a więc można spotkać tu głównie: jelenie, sarny i dziki, a także borsuki, kuny, lisy czy wilki. Ponadto lasy zamieszkiwane są przez różne gatunki ptactwa, niezwykle licznie reprezentowane są bezkręgowce: pajęczaki oraz ślimaki, zaś w potokach królują: pstrągi, strzeble i głowacze. Najciekawsze gatunki zwierząt oraz szeroko pojętej flory znajdują się na terenie Babiogórskiego Parku narodowego oraz w Żywieckim Parku Krajobrazowym.

Osadnictwo w Beskidzie Żywieckim miało głównie gospodarczo - eksploatacyjny charakter i polegało na lokowaniu kolejnych wsi w dolinach w celu prowadzenia wyrębu puszczy beskidzkiej. Na przestrzeni wieków zaludnienie wsi i organizacja życia lokalnej społeczności uległa zmianie. Wraz z wyrębem puszczy zaczęto wprowadzać nowe źródła utrzymana, jak hodowla owiec, rolnictwo, pojawił się także fach rzemieślniczy: nie brakowało tu kowali, cieśli i budowniczych- w ten sposób kształtowała się kultura i zwyczaje mieszkańców.  Górale żywieccy rozwinęli wspaniałe formy folklorystyczne w niemal każdym aspekcie swojego życia, co można po dziś dzień zaobserwować np. w tradycyjnym stroju (guni, cyfrowanych portek i filcowych kapeluszy) i gwarze. Folklor Żywiecczyzny zawiera także rdzenne elementy wywodzące się z połączenia kultury miejskiej z wiejską. Stałym elementem takiego połączenia są zwyczaje związane z Świętami Bożego Narodzenia obchodzonymi w góralszczyźnie niezwykle okazale i kolędowaniem. Do dzisiaj na wsiach Żywieckich żywe są obrzędy kolędowania całych grup kolędniczych, w których obecne są typowo jasełkowe postacie śmierci, diabła, turonia, pastuszków i trzech króli, a w czasach nowocześniejszych inne jak bałwan śniegowy itp.