Góry Izerskie
 Góry Izerskie

Megaregion :

Prowincja :

Podprowincja :

Makroregion :

Mezoregion :

 

Dlugość :

Średnia wysokość :

Najwyższy szczyt :

Pozaalpejska Europa Zachodnia 

Masyw Czeski 

Sudety z Przedgórzem Sudeckim 

Sudety Zachodnie 

Góry Izerskie 

 

20 km 

 

Wysoka Kopa 1126 m n.p.m 

Położenie
Góry Izerskie tworzą zachodni człon Sudetów. Od wschodu i południowego-wschodu sąsiadują z Kotliną Jeleniogórska i Karkonoszami, od południa i południowego-zachodu, poprzez dolinę Nysy Łużyckiej, z Górami Łużyckimi, a na północy łączą się z Pogórzem Izerskim.


Ciekawostki z historii, fauny, flory, kultury
W XVII wieku Góry Izerskie stanowiły schronienie dla czeskich protestantów, którzy na Izerskiej Hali założyli swoją osadę - Gross Iser. Po wojnie została ona zniszczona. Wraz z rozwojem uzdrowiska, w XVIII stuleciu, osada została  znacznie rozbudowana, natomiast jej mieszkańcy zajmowali się wydobyciem torfu. W tym samym czasie, nad potokiem Kamionek, zaczęła pracować huta szkła "Karlstal". Przez Góry Izerskie, a dokładniej przez ich centralną część, przechodzi europejski dział wodny, który dzieli dorzecza Odry i Łaby, a tym samym rozdziela zlewiska mórz: Bałtyckiego i Północnego.

Klimat Gór Izerskich jest bardzo specyficzny. Średnia roczna temperatura wynosi zaledwie ok. 4,5oC, występują tu wysokie opady, z maksimum przypadającym na miesiąc lipiec i minimum w miesiącu lutym. Dominują tu wiatry południowo-zachodnie, natomiast w miesiącach maj, czerwiec i lipiec przeważają tu wiatry północne. W przebiegu rocznym dni pochmurnych jest ponad 5-krotnie więcej niż słonecznych - najwięcej dni słonecznych przypada na wrzesień. Pokrywa śnieżna zalega dłużej niż w innych partiach Sudetów - średnio powyżej 110 dni.

Przy danym klimacie, dzięki dużym opadom, a jednocześnie licznym spłaszczeniom wierzchowinowym, wykształciły się na różnych wysokościach torfowiska wysokogórskie, często z unikatowymi roślinami (do większych należą stanowiska na Hali Izerskiej i koło Świeradowa Zdroju). W bogatym zespole roślinności na uwagę zasługują m.in. jałowiec halny, rosiczki, sosna błotna czy też niezwykle rzadko spotykany mech świecący. Na obszarze Gór Izerskich znajdują się dwa rezerwaty przyrody: "Torfowisko Izerskie" i "Krokusy w Górzyńcu".

Z Górami Izerskimi związane jest występowanie nielicznych, lecz cennych surowców mineralnych, jak np. rud cyny czy też rud kobaltu. Sporadycznie spotykane są tu kamienie ozdobne i jubilerskie (granaty, ametysty, kryształy górskie(kwarce), turmaliny i inne). Natomiast spośród surowców skalnych na uwagę zasługują jedynie gnejsy, leukogranity i łupki łyszczykowe. Z geologiczną przeszłością Gór Izerskich wiąże się także bogactwo występowania wód mineralnych w rejonie Świeradowa-Czerniawy. Należą do nich: szczawy wodorowęglanowe, wapniowo-magnezowe i żelaziste, o znacznej radoczynności i o różnym stopniu mineralizacji. Lecznicze działanie tych wód naukowo stwierdziła komisja Hrabiego Schaffgotscha (1739 rok) i wkrótce po tym powstały tu pierwsze domy zdrojowe.

Osobliwe opowieści krążą o skarbach sztolni w rejonie Grzbietu Kamienickiego, ukrytych przez Niemców podczas ostatniej wojny. Góry Izerskie spowite wilgotnymi mgłami tchną mroczną tajemnicą. Umiarkowana radioaktywność terenu powoduje rzekomo materializację duchów, które prawdopodobnie snują się nocami po drogach i bezdrożach. Natomiast w rejonie Bożej Góry można się natknąć na niezidentyfikowane obiekty latające. To miejsce ma jakąś magiczną moc…

Online 23 (3)
2008 www.gory-online.pl Wszelkie Prawa Zastrzeżone
Wykonanie: Tenet