Położenie
Góry Bielskie leżą w połowie w Polsce, a w połowie w Morawach. Są w Sudetach tym, czym Bieszczady w Karpatach. Od Gór Złotych oddziela je Biała Lądecka, od Masywu Śnieżnika – potok Morawka i przełęcz Płoszyna powyżej jego źródła.

Ciekawostki z historii, fauny, flory, kultury
Góry Bialskie pod względem ukształtowania są najdziwniejszym pasmem Sudeckim, ponieważ składa się na nie grupa gór rozchodzących się w kilku kierunkach, lecz bez szczytu pełniącego rolę zwornika. Ze względu na dość jednorodną budowę geologiczną, Góry Bielskie posiadają mało urozmaicone ukształtowanie powierzchni. Jednak, tak samo jak całe Sudety, są to góry stare, zarówno pod względem ukształtowania jak i  budulca. A zbudowane są przede wszystkim z gnejsów, łupków łyszczykowych i granitognejsów, z niewielkim wkładem amfibolitów i kwarcytów. Natomiast w głębi ich fundamentu kryją się złoża uranu, a w szczelinach gnejsów tryskają niewielkie źródła termalne.

Góry Bielskie ze względów klimatycznych, przyrodniczych i turystycznych są bez wątpienia jednym z najbardziej atrakcyjnych zakątków sudeckich. Legenda mówi o pobycie w tych górach Marka Hłaski w czasie pisania Następnego do raju – może to tylko świadczyć o unikalnym charakterze tych gór. Góry Bielskie pokryte są w całości lasami, które u źródeł Białej Lądeckiej i Morawki zachowały cechy niemal że pierwotnej puszczy sudeckiej, z rezerwatami i ostojami zwierzyny. Tutaj są też najczystsze rzeki w Polsce, w których pełno lipieni i pstrągów potokowych, które w pierwszej połowie października płyną ławicami w górę na tarło, a strumienie wyglądają wtedy jakby wrzały.